Wyspy Owcze. Kirkjubøur & Nólsoy

Kirkjubøur & Nólsoy

Na samym południu wyspy Streymoy, na której znajduje się farerska stolica (Tórshavn), leży również osada Kirkjubøur będąca najważniejszym historycznym miejscem na Wyspach Owczych. W okresie średniowiecza miejsce to stanowiło duchowe centrum wysp i mieściła się tutaj siedziba biskupstwa. Do Kirkjubøur prowadzi z Tórshavn łatwy szlak, którego przejście zajmuje około dwie godziny (15 minut autobusem).

Wyspa Streymoy. Kirkjubøur.

Droga do Kirkjubøur rozpoczyna się na skrzyżowaniu ulic Landavegur i Velbastaðvegur skąd należy podążać ścieżką w dół w kierunku farmy znajdującej się nad rzeką Sandá. Dalszą część trasy wyznaczają kopce ułożone z kamieni, co jak się później okazuje stanowi najpopularniejszy sposób oznaczania górskich szlaków na Farojach.
Podczas wędrówki możemy podziwiać widoki na Tórshavn oraz wyspę Nólsoy, a nieco później również na kolejne wyspy: Sandoy, Hestur, Koltur i Vágar oraz niewielką Kirkjubøhólmur, która była kiedyś półwyspem i stanowiła część osady Kirkjubøur. Towarzysząca nam przez cały czas wędrówki mgła umożliwia nam zobaczenie jedynie konturów wymienionych miejsc, niemniej jednak wystarcza nam samo delektowanie się panującą wokół pustką i ciszą (po drodze spotykamy tylko dwie inne pary turystów).

Na początku wędrówki warto dodatkowo zwrócić uwagę na pewien historyczny akcent – kamienne siedzisko posiadające ponad 120 lat. Jest to pamiątka po zgromadzeniach publicznych, jakie miały miejsce dawno temu na tym obszarze – wspomiane siedzisko zajmował przewodniczący zebrania.

Zbliżając się do Kirkjubøur dostrzegamy w oddali pomalowane na czarno, drewniane domy z trawą na dachach należące do farmy Kirkjubøargarður, a nieco dalej również dwa inne zabytki – kościół św. Olafa (Ólavskirkjan) i ruiny gotyckiej Katedry św. Magnusa (Múrurin).

Początek istnienia farmy Kirkjubøargarður (pol. „Farma króla”) datowany jest na ok. 1100 rok. Na jej terenie znajduje się budynek będący najstarszym, zamieszkanym obecnie drewnianym domem na świecie. Od 1557 roku mieszkają w nim kolejne pokolenia rodziny Patursson (obecnie 17 generacja!). Po uzyskaniu autonomii przez Wyspy Owcze w roku 1948, właścicielem gruntów stał się Løgting – farerski parlament, zaś familia Patursson dzierżawi dom i jego okolicę. Najstarszą częścią domostwa jest Roykstovan, w którym znaduje się niewielkie muzeum poświęcone życiu przodków współczesnych Farerczyków.

Znajdująca się nad morzem Katedra św. Magnusa stanowi do dziś największy średniowieczny budynek na wyspach i jest jedyną budowlą na Wyspach Owczych wzniesioną w stylu gotyckim. Jej budowę rozpoczęto około 1300 roku, ale nigdy jej nie dokończono. Dodatkowo lawina śnieżna z 1772 roku zniszczyła znaczną część katedry.

Biały Kościół św. Olafa (Ólavskirkjan) zbudowany w 1110 roku był przez całe średniowiecze siedzibą parafii, do której należały Wyspy Owcze. Obecnie jest najstarszym kościołem na Farojach będących obecnie w użyciu.

Po zwiedzeniu Kirkjubøur udajemy się kolejne 3 kilometry do położonej w dole przystani Gamlarætt skąd łapiemy autobus nr 101 z powrotem do Tórshavn.

W drodze z Tórshavn do Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur

Kościół św. Olafa
Wyspy Owcze - Kirkjubøur

Katedra św. Magnusa
Wyspy Owcze - Kirkjubøur

Kirkjubøargarður
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur

W drodze z Kirkjubøur do Gamlaræt
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur
Wyspy Owcze - Kirkjubøur

Wyspa Nólsoy. Szlak do Borðan.

Wyspy Owcze to nie tylko wspaniałe krajobrazy, ale także przyrodnicze eldorado. Przyjmuje się, że ponad 40 gatunków ptaków gniazduje na wyspach na stałe, zaś około 30 odwiedza archipelag sporadycznie. Wyspa Mykines znana jest jako królestwo maskonurów, zaś Nólsoy to rezerwat ptaków znany z największej na świecie kolonii nawałników burzowych oraz licznych kolonii ostrygojadów. Z liczych ptasich kolonii znana jest również wyspa Hestur.

Na wyspę Nólsoy dostaniemy się w 20 minut łodzią M/F Ternan pływającą z centrum Tórshavn.

Po kilkunastu minutach podróży dostrzeżemy już kolorowe zabudowania osady Nólsoy, w której skupia się życie większości spośród około 250 osób mieszkających na wyspie, jak również białą “bramę” wykonaną z kości pochodzących ze szczęki kaszalota, która postawiona została na wyspie w latach 70-tych XX wieku dla uczczenia wizyty duńskiej królowej Ingrid.

Zwiedzanie osady zostawiamy na koniec i od razu kierujemy się na 11-kilometrowy szlak wiodący do latarni Borðan zbudowanej w 1893 roku. W drodze do latarni mijamy najwyższe wzniesienie na wyspie ze szczytem Eggjarklettur (372 m), na który również prowadzi jedna z tras.

Trekking okazuje się dość latwy i przyjemny widokowo, aczkolwiek pogoda ponownie daje nam nieźle w kość. W drodze do latarni co chwila napotykamy na podmokły teren, więc momentami musimy mocno pokombinować, żeby nie zapaść się w błoto po kostki. Na szlaku spotykamy tylko jedną parę wędrowców, którzy jednak szybko znikają nam z pola widzenia i nie jesteśmy pewni, czy zdecydowali się zawrócić w połowie drogi czy też mgła tak bardzo ogranicza nam widoczność.

Oczekując na prom powrotny do Tórshavn spacerujemy chwilę po osadzie Nólsoy i odwiedzamy miejsca poświęcone pamięci wybitnych farerskich bohaterów i artystów, którzy mieszkali kiedyś na wyspie.

Jednym z nich był Nólsoyar-Páll (Poul Nolsøe) – farerski bohater narodowy walczący z duńskim monopolem handlowym, poeta tworzący w języku farerskim (Fuglakvæði), żeglarz, budowniczy łodzi, handlowiec. W roku 1804 zbudował szkuner Royndin Fríða – pierwszy od czasów średniowiecznych farerski statek zdolny przepłynąć Atlantyk. W 1908 roku dopłynął nim do Wielkiej Brytanii, aby dostarczyć żywność do swojej wyspiarskiej ojczyzny zagrożonej klęską głodu. W 1805 r. sprowadził na Faroje pierwsze szczepionki, szczepiąc najpierw członków swojej załogi. Zaginął na morzu w okolicy osady Sumba zimą 1808/09 wracając do swej ojczyzny z Anglii. Nólsoyar Páll zainspirował swoich rodaków do prowadzenia połowów dalekomorskich, a Klaksvík, z którego wypływał jest obecnie jednym z centrów farerskiego rybołówstwa.
Jego pamięci mieszkańcy Nólsoy poświęcili kamień znajdujący się nieopodal kościoła.

Nólsoy to również rodzinna wyspa i miejscowość Ove Joensena – podróżnika, który w w 1986 roku w 41 dni przepłynął samotnie wiosłową łodzią z Wysp Owczych do Kopenhagi. Jego łódź, Diana Victoria, znajduje się na wystawie w piwnicy centrum informacji turystycznej.

W drodze z Tórshavn na wyspę Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy

Osada Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy

Szlak z Nólsoy do Borðan
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy

Latarnia Borðan
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy

Osada Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy
Wyspy Owcze - Nólsoy

Tablica poświęcona pamięci Ove Joensena
Wyspy Owcze - Nólsoy

Głaz upamiętniający Nólsoyar Pálla
Wyspy Owcze - Nólsoy

Wyspy Owcze - Nólsoy

Zobacz również pozostałe części relacji z Wysp Owczych:
1. Wyspy Owcze. Tórshavn
2. Wyspy Owcze. Kirkjubøur & Nólsoy
Kolejne części (Mykines, Sørvágsvatn & Klaksvík) w przygotowaniu…

3 Comments

  1. Cook and Love
    July 6, 2017

    Pięknie tam jest!

    Reply
  2. marcelina
    July 8, 2017

    Wyspy Owcze chyba czas wpisać na listę miejsc do odwiedzenia, tym krajobrazem zdobyły moją ciekawość
    Nawet pogoda wydaje się nie przeszkadzać, bo widoki są na prawdę fantastyczne!

    Reply
  3. Agnieszka F.
    July 11, 2017

    Coś pięknego, nie dośc że rzadki cel wypraw, to tak wspaniały! Dzikość – przychodzi mi na mysl.
    W pozytywnym sensie. A te dachy…. Chcialabym móc kiedyś zobaczyć takie na żywo!
    Pozdrawiam

    Reply

Leave a Reply to Anonymous Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *