Uwielbiam sposób w jaki Hawajczycy łączą w swojej kuchni wpływy azjatyckie i zachodnio-europejskie. Jeśli chodzi o jedzenie oznacza to zazwyczaj wyłącznie pozytywne rzeczy. Dobrym przykładem jest hawajskie poké – przypominające nieco rozsypane sushi (chirashi sushi) albo przekąska spam musubi kojarząca się z nigiri sushi. Hawajską odpowiedzią na japońskie mochi – deser ze słodkiej mąki ryżowej (mochiko), jest natomiast maślane ciasto butter mochi cake.
Wodorosty morskie największą popularnością cieszą się w kuchni krajów azjatyckich. W innych miejsach na świecie bywają często niedoceniane, a tymczasem włączenie alg do codziennej diety może przynieść wiele korzyści zdrowotnych. Glony morskie są pożywne, niskokaloryczne i stanowią prawdziwe „superfood” stanowiąc źródło wielu witamin, minerałów i antyoksydantów.
Doskonale wiedzą o tym Japończycy, którzy od wieków czerpią z bogactwa mórz i oceanów. Największą popularnością w Kraju Kwinącej Wiśni cieszą się kombu, nori, wakame i hijiki. Wodorosty posiadają w kuchni japońskiej wszechstronne zastosowanie – stanowią składnik wielu zup, sałatek i innych potraw. Nie muszą to być wcale wyszukane dania. Często wystarczy odrobina kreatywności.
Spożywaniu alkoholu w Japonii towarzyszą często różne przekąski – otsumami (おつまみ). Rodzajów otsumami jest wiele (np. wspomniane wcześniej szaszłyki yakitori), jednakże do zdecydowanie najpopularniejszych i jednocześnie najzdrowszych należy edamame (枝豆) – niedojrzałe strąki soi.
Japonia jest największym producentem i importerem edamame, zaś sezon (shun, 旬) różni się w zależności od regionu – na południu (na wyspie Kyushu) wypada w czerwcu, na północy (na Hokkaido) we wrześniu. Edamame największą popularnością cieszy się latem, w czasie zbiorów. Świeże strąki soi są gotowane w wodzie, doprawiane solą (塩, shio) i podawane razem z zimnym piwem. Świeże edamame można kupić w supermarketach w Japonii między czerwcem a wrześniem, zaś mrożone dostępne jest przez cały rok.
Młode ziarna soi są również jedną z naszych ulubionych przekąsek. Prażone mukimame (edamame bez strąków) z dodatkiem shichimi togarashi (pikantnej mieszanki siedmiu przypraw) jest chrupiące, pełne umami i absolutnie uzależniające!
Nowy Rok (Shōgatsu) to najważniejsze święto w Japonii. Obchody rozpoczynają się w Sylwestra i trawają przez pierwsze trzy dni stycznia (Shōgatsu san-ga-nichi). Dla Japończyków nie jest to jednakże czas hucznych imprez, ale zadumy, odpoczynku, zamknięcia starych spraw i spotkań z najbliższymi.
W Kraju Kwitnącej Wiśni istnieje wiele zwyczajów i rytuałów związanych z zagwarantowaniem sobie szczęśliwego i dostatniego Nowego Roku. Jedną z takich tradycji jest ōsōji czyli gruntowne sprzątanie domu w celu usunięcia całego bałaganu nagromadzonego w ciągu mijającego roku. Dom jest ponadto ozdabiany kadomatsu – kompozycjami z gałązek sosny i bambusa oraz kagami mochi – okrągłymi ciastkami ryżowymi (zazwyczaj dwoma) z owocem daidai (gorzką pomarańczą) na szczycie.
Kiedy zbliża się weekend, lubimy usiąść z mapą Oslomarki i zaplanować wycieczkę po leśno-górskich terenach otaczających Oslo. Dużą przyjemność sprawia nam eksplorowanie nowych szlaków, aczkolwiek nie ukrywam, że często obieramy jedną z dobrze nam znanych tras na terenie Nordmarki z przystankiem w ulubionej chatce Skjennungstua. W zbliżającym się ku końcowi 2018 roku, odwiedziliśmy to miejsce rekordową ilość razy. Nie tylko dlatego, że uwielbiamy tam bywać, ale również z powodu mojego reportażu oraz wystawy zdjęć. Swoją fotograficzną przygodę ze Skjennungstua opisałam w poprzednim poście, zaś dzisiaj prezentuję Wam obiecany przepis na ulubione kanapki z omletem i wędzonym łososiem (rundstykke med omelett og røkelaks).
Na pomysł przygotowania fotoreportażu o ulubionej norweskiej chatce Skjennungstua położonej w Nordmarce (leśno-górskie tereny otaczające Oslo) być może nie wpadłabym nigdy gdyby nie zadanie, jakie otrzymałam na warsztatach w szkole fotografii (Bilder Nordic School of Photography), do której uczęszczam od stycznia b.r. (i niebawem kończę ).
Skjennungstua to nasze ulubione miejsce w całej Oslomarce. Wpadamy tam regularnie od kilku lat, o czym z resztą wspominałam wielokrotnie – na przykład we wpisie „Smaki Oslomarki”. Cynamonowe bułeczki (kanelboller) i kanapki z omletem i wędzonym łososiem nigdzie nie smakują nam tak bardzo jak właśnie tam, a dodatkowo atmosfera w chatce, jak i widoki po drodze są zawsze wyjątkowe.
Współczesna Japonia bywa określana krajem kontrastów, gdzie nowe egzystuje obok starego, przeszłość istnieje we współczesności, futyryzm i nowoczesne technologie współgrają z dawnymi tradycjami. Niektórzy używają też metafory pomostu między Wschodem i Zachodem wskazując na to, w jaki sposób elementy zagranicznej kultury przeniknęły do istniejącej i zostały zmodyfikowane w taki sposób, aby tworzyły całość bez utracenia esensji japońskiej unikalności.
Wybierając się z drugą wizytą do Japonii mieliśmy nadzieję doświadczyć tej różnorodności i wielopoziomowości aspektów współczesnej kultury japońskiej i pozwolić się zainspirować jeszcze bardziej niż podczas wizyty w Tokio kilka lat temu.
Japońska posypka furikake od dobrych kilku miesięcy na stałe zadomowiła się w naszej kuchni. Regularnie wykonujemy domową mieszankę według ulubionego przepisu, a dodatkowo z ostatniej podróży do Kioto przywieźliśmy kilka opakowań różnych rodzajów furikake w ramach kulinarnej pamiątki.
Furikake wykorzystujemy najczęściej do przyprawiania ciepłego ryżu, hawajskiego poke i przekąski spam musubi, kanapek ryżowych onigiri, ale sprawdziliśmy, że doskonale pasuje również do grillowanych warzyw, dań mięsnych, makaronu soba, a nawet jajecznicy Każdy, nawet mało wytworny posiłek, doprawiony chrupiącym i aromatycznym furikake zapewnia nowe, ciekawe doznania smakowe.
Hawaje słyną z wielu pysznych potraw takich jak chociażby niezwykle popularne w ostatnich latach poké, przekąska spam musubi lub też sałatka lomi-lomi salmon. Dodatkowo każda z wysp ma do zaoferowania coś szczególnego. Na Big Island warto na przykład zwiedzić jedną z plantacji kawy kona i owoców makadamia, zaś na Oahu plantację firmy Dole – światowego potentata w dziedzinie uprawy ananasów. Będąc na północnym wybrzeżu wyspy nie można natomiast pominąć hawajskich krewetek z jednego z licznych food trucków. W Internecie toczy się wiele debat na temat tego, który z krewetkowych barów jest najlepszy, ale nie zmienia to faktu, że jednym z najsłynniejszych jest Giovanni’s Shrimp Truck.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
